آيه 41  سوره مبارکه اسراء

« وَلَقَدْ صَرَّفْنَا فِي هَذَا الْقُرْآنِ لِيَذَّكَّرُواْ وَمَا يَزِيدُهُمْ إِلاَّ نُفُورًا »

ترجمه: و به راستى ما در اين قرآن [حقايق را] گونه‏گون بيان كرديم تا پند گيرند و[لى] آنان را جز نفرت نمى‏افزايد

نکات آیه

تكرار مطلب، باید متنوّع و جذّاب باشد، «صرّفنا» زیرا یكنواختى اغلب خستگى‏آور است.

انسان پیوسته نیازمند تذكّر است وچه بسا در هربار تكرار، گروهى جذب شوند. «صرّفنا»

تكرار در آیات قرآن، براى تذكّر و پندگیرى است. «صرّفنا، لیذكّروا»

تكرار، براى دوستان دل ربا، ولى براى لجوجان نفرت‏ آور. «ما یزیدهم الاّ نفورا»

از آن جا كه رهبر معصوم وجود دارد و رهبرىِ مصون از خطا و لغزش منحصر به امام است؛ از اين رو پيروى كردن از مدعيان رهبريت در برابر رهبريت معصوم، برخلاف عقل و منطق است؛ زيرا با وجود رهبر معصوم، پيروى از رهبران غيرمعصوم، به هيچ وجه قابل توجيه نيست. تلاش براى شناختن و يافتن امام معصوم واجب و لازم است؛ چنان كه رسول اكرم(ص) فرمودند: «من مات و هو لايعرف امامه، مات ميتةً جاهلية».
ويژگى هاى اين شناخت ميزان الحكمه، ج 1، ص 171، ح 840.اخت آن است كه: اولاً، از منابع معتبر و موثق و مستند اخذ شود. ثانياً، گستره اش شامل آموزه هاى اعتقادى، اخلاقى و عبادى گردد. ثالثاً، از آن جا كه امام الگوى عملى براى انسان ها است، به ابعاد فكرى، عملى و روحى امام نيز ناظر باشد. اما اين شناخت از سه راه - كه مكمل يكديگر مى باشند - حاصل مى شود:
يكم. مطالعه تاريخ زندگانى آنان؛ مطالعه سرگذشت و سيره آنان؛ خصوصاً در باب فضايل، مناقب و خصوصيات آنان - از قبيل: شجاعت، مردانگى، ايثار، تواضع، صبر، فرزانگى و... - انسان را متوجه مقام والاى آن بزرگواران مى كند و جذبه و كشش خاصى نسبت به آن فرزانگان در روح انسان، حاكم مى شود.
دوم. مطالعه و تفكّر در سخنان ايشان؛ اسلام تفكر را موجب بصيرت، الحياة، ج 1، ص 8، ح 3. دعوت كننده به عمل نيك، همان، ح 9. پديد آورنده نور همان، ص 49، ح 18.، نشانه حيات و زنده بودن قلب بصير مى داند همان، ص 48، ح 5..
مطالعه و تفكّر در آثار فكرى امامان، هر چند كار مشكلى به نظر مى رسد؛ ولى بسيار سودمند است. اين امر علاوه بر آن كه باعث شناخت شخصيت آن بزرگواران و ايجاد محبت آنان در دل مى شود؛ سرمايه بزرگى براى روح بشر به شمار مى رود. همان طور كه فراگيرى فصول يك كتاب، بايد با تحقيق و دقت كامل و رجوع به استاد و... قرين باشد؛ مطالعه و انديشه و تفكر در آثار ائمه(ع) نيز، بايد با استفاده از استادان فن و مراجعه به كتاب هايى كه در شرح سخنان آنان به رشته تحرير درآمده، همراه باشد.
سوم. شناخت خدا: اگر ما خداوند و صفات و اسماى او را به طور حقيقى بشناسيم، مى توانيم انسان هاى كامل راستين (امامان) را نيز بشناسيم؛ زيرا آنان آينه تمام نماى صفات جمال و جلال حضرت حق اند و در تسميه به اسماى الهى، از تمامى موجودات عالم امكان برترند. بر اين اساس، با شناخت خدا و صفات او، مى توانيم به اوصاف و ويژگى هاى امامان نيز واقف گرديم. شايد دعايى كه سفارش شده در زمان غيبت بعد از نماز زياد خوانده شود، ناظر به همين حقيقت باشد:
«اللهم عرفنى نفسك فانك ان لم تعرفنى نفسك لم اعرف رسولك اللهم عرفنى رسولك فانك ان لم تعرفنى رسولك لم اعرف حجتك اللهم عرفنى حجتك فانك ان لم تعرفنى حجتك ضللت عن دينى»؛ «خداوندا! خود را به من بشناسان كه اگر خود را به من نشناسانى پيغمبر را نمى شناسم؛ خدايا! پيغمبرت را به من بشناسان كه اگر به پيامبر معرفت پيدا نكنم، نمى توانم امامم را بشناسم؛ خدايا! حجت و امامت را به من بشناسان كه اگر امام را نشناسم، در دين خود گمراهم».

مردم ، به عنوان گروهی از انسان ها که با مشترکات خاص اعتقادی، فرهنگی و سیاسی در جامعه ای خاص زندگی می کنند، بهترین گروه انسانی به عنوان مرکزی برای فعالیت های تبلیغی دین مبین اسلام به شمار می رود. از این رو زوایای گوناگون زندگی مردم به عنوان امت اسلامی فارغ از هرگونه جنسیت، قومیت، نژاد و زبان در گستره ای کاملا جهانی در بخش های مختلف علوم اسلامی و انسانی شکل گرفته براساس تعالیم دینی مورد بررسی قرار می گیرد و برای این ابعاد گوناگون، برنامه ریزی هایی به شکل جزیی و کلی انجام شده و شریعت اسلامی احکام گوناگونی برای آن تاسیس یا امضا نموده است. این دستورات و قوانین نه برای سلب آزادی و اختیار انسان ها بلکه برای شکوفا شدن استعدادها و قوه های نهفته درون انسان به صورت هماهنگ و جهت مند تنظیم شده تا با پیروی از آن ها فطرت بارور انسان نمایان شود و

سـبـب غـيـبـت امام زمان عليه السلام چيست؟ او چگونه اين همه عمر مى كند؟ فايده غيبت او چيست؟ چرا در اين زمان كه دنيا پر از ظلم شده ظهور نمى كند؟

شـكى نيست كه وجود امام در هر عصرى ضرورى است و زمين هرگز خالى از حجت نمى ماند ,و چون انسان بيهوده آفريده نشده , بلكه تكاليفى به عهده او گذارده اند كه سعادت او در آخرت در گرو همين تكاليف است , بايد در پى آموختن تكاليف خود از حجت خدا كه نماينده و سفير خدا و واسطه بين خدا و بندگان مى باشد اخذ كند .

پس اگر كسى معتقد به امام و حجت خدا باشد ديگر نبايد سوال كند كه چرا او غائب است و ظهور نـمـى كـنـد ;و چون در اينگونه امور اسرارى نهفته است كه ما قدرت دستيابى به آنها رانداريم , و حتى موسى عليه السلام كه نبى و كليم اللّه بود اسرارى كه در كارهاى حضرت خضر ( مانند سوراخ كـردن كـشـتى , كشتن يك جوان , ترميم يك ديوار) بود نفهميد و لب به اعتراض گشود , تا چه رسد به ما كه به قول شافعى هر چه در علم پيشرفت مى كنيم مى فهميم كه جهل ما بيشتر است.

خوبى جهان بينى خوب و عالى آن است كه:

اولاً قابل اثبات و استدلال باشد؛ به عبارت ديگر از ناحيه عقل و منطق حمايت شود.
ثانياً، به حيات و زندگى معنى بدهد؛ انديشه لغو و بيهوده بودن زندگى را و اينكه همه راه ها به پوچى و هيچى منتهى مى شود، از ذهن ها خارج سازد.
ثالثاً، آرمان ساز و شوق انگيز و آرزوخيز باشد.
رابعاً، قدرت تقدس بخشيدن به هدف هاى انسانى و اجتماعى داشته باشد.
خامساً ، تعهدآور و مسئوليت ساز باشد
منطقى بودن يك جهان بينى زمينه پذيرش عقلى آن را فراهم مى سازد و آن را در انديشه ها قابل قبول مى كند؛ ابهامها و تاريكي هايى را كه در عمل مانع بزرگى است برطرف مى سازد. آرمان ساز بودن جهان بينى يك مكتب، جاذبه و قدرت كشش به آن مى دهد و به آن حرارت و نيرو مى بخشد. تقدس بخشيدن يك جهان بينى به هدف هاى مكتب، سبب مى گردد كه افراد به سهولت در راه هدف هاى مكتب فداكارى و از خودگذشتگى به خرج دهند. تا يك مكتب نتواند به هدف هاى خود تقدس بخشد و در افراد حس پرستش و فداكارى و گذشت نسبت به هدفهاى مكتب به وجود نياورد، آن مكتب ضمانت اجرايى ندارد.تعهدآورى و مسووليت سازى يك جهان بينى، فرد را در عمق وجدان و ضمير متعهد مى كند و مسئول خويش و جامعه قرار مى دهد.